Ben Eylül değil Nisan’ım! Çiçekler tohumlandığında, güneş yükseldiğinde, gün erken ağardığında… Gece geç saatlere kadar kitaplara, kağıtlara gömülen değil, gün ağarmaya başladı mı yataktan fırlayıp kalkanım. Ben Eylül değil Nisan’ım! Kalabalık insan gruplarına değil, üç dostum, bir sevdiğim ve bir canımın parçasına aitim. “Siz maddi-manevi, sadece hayalleriniz kadar zenginsiniz” diyor olsa da Sharma, hayatımı yönlendiren bu kitaplarda öğütlenen büyük hayallerim yok. “Bir kedim bile yok, anlıyormusun” diyen Sezen Aksu kadar bol acılı (!?) bir hayat hikayem de yok, Hatta kendisini pek sevmediğim bir kedim bile var. Dedim ya Ben Eylül… Devamı için…

Hayatta  özendiğin, imrendiğin, iç geçirerek baktığın şeylerin bir listesini yapsan,  o kağıt, kimbilir neler neler  barındırır. Bir gün birine hayatta ki en büyük arzun ne diye sordum;  “Zengin bir hayatım olsun, her istediğimi alabileyim, en güzel yerlerde gezebileyim, bir de evladım olsun, onu sıkıntı çekmeden büyütebileyim” dedi. Ve adım adım isteğine kavuştu. Şimdi ondan mutlusu yok. Bir gün bir dostuma bu yaştan sonra ne işin var üniversite sınavında diye sordum… 40 yaşından sonra sınava girdi, kazandı ve geçtiğimiz yıl Hukuk fakultesinden mezun oldu… Benim ona büyük bir özür borcum var,… Devamı için…

‘Diriliş Saati’ nin bir mısrası bu yazımın başlığı oldu. Şair Erdem Bayazıt’ın beni en çok etkileyen şiirlerinden biridir… Memleket’in zor zamanlarını bu kadar ince, hüzünlü ve şairane anlatmak bizim yaşadığımız çağ’a pek uymuyor. Bizlerin ki daha çok, kafası karışmış, karıştırılmış, küfürlerin, yalanların, güvensizliğin kol gezdiği, sanal alemin gerçek alemden üstün tutulduğu tuhaf bir zaman… Gazete ön sayfalarının üçüncü sayfa haberleriyle yer değiştirdiği bir dönem bizim ki… Son zamanlarda gazete-haber takip etmenin kültürlü veya bilgili olmakla bir alakası olup olmadığını sorgulamaktayım… Memleketin bir yüzüne bakıyorsun, mutlu, her şey tıkırında edası, diğer taraf ise… Devamı için…

Hindistan’ın ruhani lideri, Mahatma Gandhi’nin  en çok söylediği sözlerden biri şuymuş; “Tüm insanlık tek bir ailedir.” ilk okuduğumda biraz tuhaf bulduğumu saklayamam ama bu söz uzun bir süre aklımdan çıkmadı. Aile deyince insanın aklına sevgi, bütünlük, koruma vs gibi şeyler geliyor olsa da öyle bir zaman geliyor ki, en büyük zararı da aile dediğin o kişilerden görüyorsun. Dünya da insanların birbirine ettiği zulüm ile tüm insanlığın tek bir aile oluşu da ancak böyle bir ters orantı ile açıklanabiliyor. Çok derine inmeden hayata baktığımızda, çoğu zaman farkında olmasak da  iyi veya… Devamı için…