Zarif Aşk

 

Ne biz seni anladık Zarifoğlu, ne de sen bizi…

Bu kadar erken bırakıp göçecek ne vardı,

Acelen neydi Zarif usta, dağlı usta…

“Sevgisizliğin dayatıldığı coğrafyalarda aşk şiiri yazmak bile başlı başına baş kaldırmaktır.” ACZ*

Aman Usta’m öyle deme  bizler tövbekarız…

Okumaya, yazmaya, anlamaya, AŞK’a…

Ben yazamam aşk şiiri

isyan edemem, baş kaldıramam…

Benim cümlelerim sokak çocuğunun cümleleri gibi basit, sıradan, anlaşılır…

Dedim ya ben yazamam aşk şiiri

Ama yine de sana diyorum ki;

Gözlerin deniz mi nehir mi

Henüz karar verememişken

Sen böyle çekip gitme n’olur…

Dur biraz yaklaşayım sana

En küçuk kaldırım taşlarını döşiyim, en geniş, en uzak caddelere

Devrik cümlelerimle köprüler inşa edeyim

yeter ki sen gitme…

Bahar gelsin bi önce

Dur!

Yollar böyle yağmur çamur gidilmez!

Sen biraz daha kal bahçemizde

Ben sana imkansız, mevsimsiz, dilsiz çicekler yetiştireyim şekilsiz saksılarda…

Ey SEVGİLİ;

Bu kadar kolay sanma

Her kırmızı ışıkta koşup,

Her duvar dibine çöküp

Anlamadığın bir ülkenin dilinde,

Kendi dilinde,

Bir şaire,

Şiirle cevap yazmayı…

(Şair Cahit Zarifoğlu’na rahmet ve saygı ile…)

*Abdurrahman Cahit Zarifoğlu ( ACZ) : 1940-1987 yıllarında yaşamış.

Maraş’lı bir ailenin Ankara doğumlu çocuğudur. Şair ve Yazardır.
Edebiyat dünyasında bazı şiirlerinin anlaşılmazlığı konuşuldu.

“Seçkin bir kimse değilim

ismimin baş harfleri acz tutuyor”
sözleri onun ne kadar özel ve mütavazi bir kişilik olduğunu anlamamıza yetmektedir.

Maalesef aramızdan çok erken denebilecek bir yaşta ayrılmıştır.

Mart-2015, Londra